Tijd om over tijd na te denken
Ik had er rekening mee gehouden dat het wat extra tijd zou vragen om een vluchteling die bij ons in het dorp woont op te halen. Ik had hem uitgenodigd om mee te gaan naar een kerkdienst. Tien minuten was wel genoeg, dacht ik. Hartelijk werd ik verwelkomd en na een praatje werd het water voor de thee opgezet. 'Eh...no time, sorry, we have to go..' 'Five minutes', zo zei hij, al gebarend dat ik rustig moest gaan zitten. Ik keek naar de klok. Tja..het duurt volgens mij echt langer dan vijf minuten om thee te zetten en te drinken... En daar sprak ik weer: 'Sorry, no time, we have to go...' We 'moeten' gaan. Uiteindelijk begreep hij het en draaide hij het gas weer uit. Hoewel, zou hij het echt begrepen hebben? Zou hij begrijpen dat ik 'geen tijd heb' om thee te drinken? Ik stamelde nog iets over stress in Nederland en wees op mijn horloge. We konden gaan, nadat hij de tijd nam om zich klaar te maken om mee te gaan...
Herkenbaar?
... dat je soms (of vaak) geen tijd neemt om te genieten van een mooi moment, omdat je zoveel dingen moet
...dat je leven soms (of vaak) in het teken staat van haast
..dat je soms (of vaak) geen tijd hebt voor iets
Ik nodig je uit tijd te nemen om na te denken over tijd.
Graag wil ik met jullie nadenken over het beeld van een gieter in relatie tot de tijd. Wanneer ik met een gevulde gieter door mijn tuin loop, kan ik verschillende planten water geven. De ene plant geef ik veel water, omdat ik weet dat hij dat nodig heeft om te kunnen bloeien. De cactus sla ik deze keer over, want die heeft maar weinig water nodig. Met mijn gieter verzorg ik plant na plant met de juiste hoeveelheid water totdat de bodem van mijn gieter in zicht komt en er niets meer te verdelen valt...
Vanuit dit beeld verder denkend...Elke dag van jouw en mijn leven vergelijken we met een gevulde gieter. Aan het begin van de dag ontvangen we 24 uur aan kostbare tijd. De keuze is aan mij en ook aan jou waar we de inhoud van deze gevulde gieter aan besteden. Het enige wat we hoeven te beslissen is wat we gaan doen met de tijd die ons gegeven is. Is dit niet wat te gemakkelijk gezegd? Valt er eigenlijk wel te kiezen? En zo ja... hoe doe ik dat dan?
Twee aspecten rondom het beeld van de gieter:
1. Kiezen wat ik tijd geef
Wat zou er veranderen in mijn leven als ik een bewuste keus ga maken voor het verdelen van mijn uren op een dag? Het begint met een verandering van denken.
Ik wil (of denk jij 'ik moet' ) elke dag het huis zuigen, want dat zorgt in ons gezin voor structuur en orde. Ik mag (of denk jij 'ik moet'?) naar mijn werk, omdat ik voor mezelf en anderen om me heen wil zorgen.
Tijd is een kostbaar geschenk. Verandert er iets in jouw leven wanneer je de tijd bewust beleeft als geschenk? En ja, hoe ziet die verandering eruit? Wat wil jij?
2. Prioriteiten
Waar ik de 24 uren uit mijn gieter aan besteed, is afhankelijk van de prioriteiten die ik stel. Wat vind ik echt belangrijk?
Ter illustratie een verhaal en neem de tijd om hier over door te denken:
Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de les begon, nam hij zonder iets te zeggen een hele grote, lege mayonaisepot en vulde deze met golfballen. De professor vroeg vervolgens aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel.Toen nam de professor een doos met kiezelsteentjes en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kiezelsteentjes rolden in de open ruimtes tussen de golfballen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze antwoordden van wel.De professor nam nu een doos met zand en goot deze leeg in de pot. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballen en de kiezelsteentjes. Opnieuw vroeg hij of de pot nu vol was. De studenten antwoordden met een unaniem ja. Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en goot ze leeg in de pot. De hele inhoud verdween in de pot en de koffie vulde de lege ruimte tussen het zand. De studenten begonnen te lachen.
"Nu", zei de professor, "ik wil dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven. De golfballen zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je passies. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn. De kiezelstenen zijn de andere dingen die ertoe doen: je werk, je huis, je auto e.d. Het zand is al het andere, de kleine dingen. Als je het zand als eerste in de pot doet, is er geen plek meer voor de kiezelsteentjes of voor de golfballen. Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingen besteedt, dan heb je geen ruimte meer voor de dingen die belangrijk voor je zijn. Besteed aandacht aan de dingen die essentieel zijn voor je geluk. Speel bijvoorbeeld met je kinderen. Bouw een relatie op met God. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid. Neem je partner mee uit eten. Lees. Er is altijd nog wel tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te legen. Zorg eerst voor de golfballen, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand." Eén van de studenten stak een vinger op en vroeg waar de twee koppen koffie voor stonden. De professor lachte: Ik ben blij dat je het vraagt. Ik wil daarmee alleen maar weer eens aangeven dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er altijd wel een plekje is om samen met een vriend een kop koffie te drinken.(bron: www.christelijkeverhalen.nl)
Heb jij de tijd... of heeft de tijd jou?
Ann Voskamp schrijft in haar boek 'Duizendmaal dank': 'Ik wil niet echt meer tijd; ik wil gewoon genoeg tijd (...) en net genoeg tijd op een dag om me niet opgejaagd te voelen, onder druk gezet, opgedreven, gekgemaakt om alles af te krijgen.'
We wensen je genoeg van deze tijd toe!